یازدهم

هیچ وقت ادمی نبودم که از غصه ها بگه ، دردها بگه، ناراضی باشه از زندگی، همیشه درد رو به عنوان درس می دیدم. اما گاها بعد یه مدت طولانی ادم میبینه دیگه تحمل نداره.. میزنه به جاده خاکی... این دوره دست ادم نیست. یه دورانی داره زمان باید بگذره تا اون ادمه بتونه برا خودش هضم کنه باهاش کنار بیاد..

شاید احتیاج داره به کسی که بیاد دلداری بده... دوست داره خدا در هیبت انسان ظاهر بشه بیاد بغلش کنه بگه نگران نباش همه چی درست میشه..همونی میشه که تو میخوای..

*اگه کسی اینجا رو میخونه باید بگم ببخش .. اینجا رو به عنوان درد و دل درست کردم. نوشتن حرفایی که نمیشه به کسی گفت.. اینجا میتونم خودم باشم.. گاه و بیگاه..وقتی دلم پره مینویسم.

قسم به روزی که دلت را می شکنند و جز خدایت مرحمی نیست...

دهم

خدایا

خدا جونم..قربونت برم.. میشه موضوع رو اوکی کنی؟..همه چی که داشت خوب پیش می رفت چی شد یهو.. خدایا عاجزانه ازت میخوام دعای من رو مستجاب کنی که خودت میدونی جز تو کسی رو ندارم ..فقط این مساله به دست تو حل میشه.. خودت حلش کن.. لطفا..لطفا..

نهم

دیگه دارم به یه اصولی تو زندگی مطمئن میشم. یکی از اونا اینه که هستی درسته بر اساس خیر افریده شده  اما خودش جنس احساست رو نمیفهمه. اون انرژیت رو دریافت میکنه و بلافاصله واکنش میده. حالا بلافاصله هم نه اما بعد از یه مدت. مثال بارزش.. دیدی بعضیا رو برای بار اول میبینی ولی ازش خوشت نمیاد؟ روزگار میچرخه و میچرخه یه طورایی یا باهاش دوست میشی یا کارت بهش میفته. این نشون میده هستی نوع حست رو نگرفته بلکه انرژیت رو گرفته و جواب داده. و چه بسا حس منفی چندبرابر قوی تره از حس خوب (از لحاظ میزان انرژی ) ..

پس باید همه رو دوست داشت و هیچ گاردی نسبت به هیچ کس نگرفت.. کلا باید تلاش کرد اما نباید زیاد سخت گرفت تو زندگی... هرقدر سخت میگیری سختتر میشه.. ولی تلاشت رو بکن!

هشتم

بعضی وقتا نزدیک ترین ها، دوورترین میشن. اونقدر دور که دیگه با هیچ سفینه فضایی هم نمیشه رسید.. مگه اینکه معجزه بشه..