دوازدهم

درسی که امروز از زندگی گرفتم. در واقع مرور و تلنگر دوباره بعضی موارد که کم رنگ شدن تو ذهنم

1. سکوت تو خیلی موارد جواب می ده. شاید بدیهای هم داشته باشه اما سودش هم خیلیه.

2. به کسی اتکا نکن. همیشه به خودت وصل باش.

3. احترام و با ادب حرف زدن میتونه روی مردای بازاری لات رو هم که فقط به پولشون مینازن، کم کنه.

4. از حقت نگذر

5. قدر فرصت و زمانت رو بدون.

6. خودت و درونت رو فراموش نکن.. خلوت خودت..صحبت با خودت.. ارامش خودت.. رشد شخصی... اولویت با خود خود خودته!

پ.ن. با اینکه خونه م ولی دلم واسه مامان خیلی تنگه..

یازدهم

هیچ وقت ادمی نبودم که از غصه ها بگه ، دردها بگه، ناراضی باشه از زندگی، همیشه درد رو به عنوان درس می دیدم. اما گاها بعد یه مدت طولانی ادم میبینه دیگه تحمل نداره.. میزنه به جاده خاکی... این دوره دست ادم نیست. یه دورانی داره زمان باید بگذره تا اون ادمه بتونه برا خودش هضم کنه باهاش کنار بیاد..

شاید احتیاج داره به کسی که بیاد دلداری بده... دوست داره خدا در هیبت انسان ظاهر بشه بیاد بغلش کنه بگه نگران نباش همه چی درست میشه..همونی میشه که تو میخوای..

*اگه کسی اینجا رو میخونه باید بگم ببخش .. اینجا رو به عنوان درد و دل درست کردم. نوشتن حرفایی که نمیشه به کسی گفت.. اینجا میتونم خودم باشم.. گاه و بیگاه..وقتی دلم پره مینویسم.

قسم به روزی که دلت را می شکنند و جز خدایت مرحمی نیست...

دهم

خدایا

خدا جونم..قربونت برم.. میشه موضوع رو اوکی کنی؟..همه چی که داشت خوب پیش می رفت چی شد یهو.. خدایا عاجزانه ازت میخوام دعای من رو مستجاب کنی که خودت میدونی جز تو کسی رو ندارم ..فقط این مساله به دست تو حل میشه.. خودت حلش کن.. لطفا..لطفا..

نهم

دیگه دارم به یه اصولی تو زندگی مطمئن میشم. یکی از اونا اینه که هستی درسته بر اساس خیر افریده شده  اما خودش جنس احساست رو نمیفهمه. اون انرژیت رو دریافت میکنه و بلافاصله واکنش میده. حالا بلافاصله هم نه اما بعد از یه مدت. مثال بارزش.. دیدی بعضیا رو برای بار اول میبینی ولی ازش خوشت نمیاد؟ روزگار میچرخه و میچرخه یه طورایی یا باهاش دوست میشی یا کارت بهش میفته. این نشون میده هستی نوع حست رو نگرفته بلکه انرژیت رو گرفته و جواب داده. و چه بسا حس منفی چندبرابر قوی تره از حس خوب (از لحاظ میزان انرژی ) ..

پس باید همه رو دوست داشت و هیچ گاردی نسبت به هیچ کس نگرفت.. کلا باید تلاش کرد اما نباید زیاد سخت گرفت تو زندگی... هرقدر سخت میگیری سختتر میشه.. ولی تلاشت رو بکن!

هشتم

بعضی وقتا نزدیک ترین ها، دوورترین میشن. اونقدر دور که دیگه با هیچ سفینه فضایی هم نمیشه رسید.. مگه اینکه معجزه بشه..

هفتم

مامان همیشه میگه دنیا اونقدری بزرگ هست که هرکسی به سهمش برسه، واسه همه جا هست و نباید آدم اونقدر حریص و بخیل باشه به داشته های دیگران.. این جمله وافعا آرامش بخشه.. اگه همه آدم ها به فهم این موضوع برسن دیگه هیچ کس برای درآوردن چشم بقیه تلاش نمیکنه هم خودش راحته هم طرف مقابل.. اون وقت میشه به خوشبختی و آرامش درونی رسید..

ششم

رسما شدم دانشجوی ارشد
هنوز سختی های این مقطع رو نچشیدم اما شنیدم که ارشد سنگینه .. فعلا قرار شد آزمایشی برم چند وقت، ببینم هیچ دوست دارم اون دانشگاه رو یا نه.. امیدوارم هرچی خیر و صلاحه پیش بیاد.

هنوز دارم به اون شبی فکر میکنم که ازم خواسته شد همه شهرهای نزدیک رو بزنم و عمرم رو پای کنکور به هدر ندم نمیدونم کار درستی کردم یا ...
نمیدونم چرا هنوز نمیتونم از فکر دانشگاه های خوب بیام بیرون..شاید هم بحث غروره..هنوزم فکر میکنم آبروم رفت و کم آوردم مخصوصا پیش اساتید و مشاور..  اونایی که پایین تر بودن ظاهرا، وضعشون اوکی تر شد..
البته جای شکرش باقیه سراسری اونم روزانه اس اما خب چرا راضی نمیتونم بشم؟!... لذت رتبه 3 رقمی بودن رو نتونستم بچشم.

کاش یه نفر پیدا میشد و میگفت پردیس های تهران بهتره یا سراسری شهرستان؟!

آمار وبلاگم میگه بطور متوسط هرروز 2.3 نفر بازدید داره. انتظار بیجایی هست که بخوام بدونم اول کاری، کسی دنبالم میکنه یا نه ؟!!

پنجم

خدا رو شکر ارشد روزانه قبول شدم اما خب تهران نشد. یه شهر نزدیک دیگه شد

حالا مرددم برم ارشدم رو بخونم یا دوسال محرومیت روزانه رو تحمل کنم..

کاش اون روز اخر انتخاب دانشگاه منطقی فکر نمیکردم و حرف احساسم که میگفت یک سال بخونی عملکردت بهتر میشه رو نادیده نمیگرفتم.. من سه رقمی بودم ولی خب نشد که نشد

نمیدونم اگه در ادامه منطقی تصمیم بگیرم تا اخر عمر میتونم با وجدان راحت از اینکه صدای احساسم رو نشنیده گرفتم زندگی کنم؟ ارزش داشت دانشگاه غیر تهران بخونم؟

تو زندگی یه چیزایی هست که ادم از پشتش خبر نداره.. اون جمله معروف چه بسا که فکر میکنید برای شما بداست اما در واقع خیری توش هست.. امیدوارم پشیمون نشم

اینجاست که بحث توکل پیش میاد.. خدایا اونقدر دلم رو قرص کن که فقط به خودت توکل کنم و روپای خودم بایستم. دلم نمیخواد این همه زحمت رو به باد بدم..

چهارم

خدایا ای کاش همیشه توفیق این رو داشته باشم قدر نعمتهایی که دادی رو بدونم و ناسپاس نشم. قدر حال خوب رو با گذروندن روزای بد میشه فهمید.. شکر به داده و نداده هات.‌.

امیدوارم آرامش قبل طوفان نباشه فقط!  :)

سوم

قبلا داشتن وبلاگ و وب نویسی برام جذابیتی نداشت هیچ وقت. ولی کم کم به این حس رسیدم شاید دوست دارم بعضی چیزا رو بنویسم هرچندساده هرچند ابتدایی هرچند پیش پا افتاده .. تو اینستا که همه دوست و آشنا هستن و خیلی حرفا رو نمیشه گفت. بگی هم علامت سوال میشه براشون.. حداقل اینجا کسی نمیدونه کی هستی.. گرچه همه ما ادم ها مثل همیم و دلتنگی ها و روزمرگی ها و علایق و تفکرات در کل مشابهی داریم اما هیچ وقت دوست نداریم بروز بدیم که مبادا فکر کنن ساده لوحیم با این کارا!

قبلا ها فکر میکردم سکوت برای آدما خوبه، تازگیا فهمیدم انگار شلوغ کاری هم بد نیست داد و فریاد بزنی از روزمرگی هات بگی و جار بزنی.. اما راستش هنوزم سکوت و بی خبری و بودن های گاه به گاه ها رو بیشتر ترجیح میدم اما نمیذارن آدم خودش باشه!!!

اینستا جای خوبی میتونه باشه اما همیشه ترسیدم از داشته هام از روزمرگی هام از خوراکی ها از سفرها از شادی ها توش بنویسم..شاید تو اون لحظه ای که من اون نعمت رو دارم یکی واسه چندثانیه واسه داشتن اون حس خوب هرچند ساده دلش بلرزه و من از این می ترسم و نمیخوام کسی غمگین بشه..

نمیدونم درسته یا ...